Do leczenia zgodnie z tą metodą kwalifikują się przede wszystkim Pacjenci z krótkimi, startymi zębami i powiązanymi z tym dolegliwościami bólowymi. Diagnozę i plan leczenia każdego Pacjenta opiera się również na specjalistycznych zdjęciach stawów skroniowo-żuchwowych.

Zdiagnozowany Pacjent rozpoczyna proces leczenia od nałożenia na okres kilku tygodni specjalnych nakładek CDA fixed bites, które służą rozciągnięciu napiętych mięśni i przywróceniu funkcji żucia w jej optymalnej pozycji. Na tym etapie niezbędna jest regularna współpraca ze specjalnie wykwalifikowanym fizjoterapeutą – osteopatą, który dodatkowo pracuje nad relaksacji napiętych mięśni  co pozwala znacząco skrócić czas leczenia Pacjenta. Już w trakcie leczenia ulegają zmniejszeniu dolegliwości bólowe a nawet całkowicie znikają. Pacjent może zaobserwować sam na podstawie wykonywanych zdjęć jak zmienia się jego sylwetka a mięśnie rozluźniają się  w trakcie całego procesu leczenia.  Zmiana sylwetki jest jednak tylko elementem dodatkowym do rehabilitacji stomatologicznej zębów. 

Po okresie rehabilitacji fizjoterapeutycznej można bezpiecznie przystąpić do następnego etapu, jakim jest odbudowa startych zębów przednich i bocznych. Wspólnie z pacjentem omawiane są jego oczekiwania co kształtu koloru i wielkości nowo odbudowywanych startych zębów.   Wykonywane są symulację przyszłego uśmiechu aby już na tym etapie  Pacjent mógł zdecydować o swoim przyszłym wyglądzie. Do finalnej rekonstrukcji zębów stosuje się specjalną technikę addycyjną, która polega na maksymalnym oszczędzaniu i niepiłowaniu i tak już startych zębów i dobudowywaniu ich do naturalnych kształtów, przy pomocy materiałów kompozytowych i ceramicznych dobranych indywidualnie do odpowiednich potrzeb Pacjenta.  Stosuje się licówki okluzyjne które odtwarzają starte powierzchnie żujące zębów, licówki podniebienne które uzupełniają starte często powierzchnie podniebienne zębów górnych jak również licówki przedsionkowe,które wydłużają starte zęby Nieodłącznym partnerem w rehabilitacji  jest laboratorium protetyczne, które wykonują dla danego Pacjenta fragmenty zębów, które uległy starciu.(licówki okluzyjne,podniebienne,przedsionkowe)

Twórca Protokołu EFP Prof. Camillo D’Arcangelo jest zarazem twórcą materiału kompozytowego Enamel Function. Stosuje się go zarówno w trakcie początkowej rehabilitacji Pacjenta jak i do finalnej odbudowy addycyjnej. Podstawową zaletą tego kompozytu jest jego współczynnik ścieralności, który jest taki sam jak naturalne szkliwo zębów, eliminuje więc ryzyko ponownego nierównomiernego ścierania zębów (jak mogło by to mieć miejsce przy zastosowaniu np. koron porcelanowych na wszystkich zębach). 

To wszystko czyli poszanownaie funkcji postury i estetyi djae szanse n osiagnieicie fantastycznych egfektw leczenie a zebow gzie elelnntem ubicznym ae w pozytywnym znaczeniu jest 

Klinika BIANCO jest pierwszą placówką w Polsce, w której dr Joanna Chodorowska przeprowadza kompleksowy protokół leczenia Pacjentów wg. podejścia EFP.

EFP (estetyka-funkcja-postura) to przewidywalna procedura rozwiązywania skomplikowanych problemów okluzyjno-posturalno-estetycznych w minimalnie inwazyjny sposób.

Nowy trend w stomatologii – kompleksowe, indywidualne podejście – nazwane EFP (od słów: Estetyka, Funkcja, Postura) 

Dla części potencjalnych pacjentów będzie to metoda wpływająca na zmianę wielkości i kształtu zębów, tworzących nowy, idealny uśmiech, a zatem zauważalną zmianę wyglądu twarzy. Dla wielu osób będzie to również koniec z męczącym nawykiem zaciskania i ścierania zębów. Najbardziej godna uwagi jest jednak spora grupa ludzi, którzy odczuwają różnorodne, niezidentyfikowane bóle. Pacjenci którzy cierpią od wielu lat, szukając pomocy u rożnych specjalistów – neurologów, ortopedów, gastrologów, kręgarzy itp. Najczęstsze niezdiagnozowane prawidłowo dolegliwości to przewlekłe bóle głowy, nawracające migreny, bóle pleców i brzucha, napięcie mięśni twarzy, głowy i karku. W tych wypadkach metoda leczenia w ramach protokołu EFP może się okazać nie tylko zmianą estetyczną ale wręcz wybawieniem. Relacje pacjentów to często entuzjastyczne wyznania o rewolucyjnej poprawie komfortu życia. 

Innowacyjność podejścia EFP polega między innymi na właściwej diagnozie i w efekcie eliminowaniu głęboko ukrytych przyczyn, a nie tylko objawów dolegliwości. Opiera się w dużej mierze na właściwym rozumieniu fizjologii mięśni odpowiedzialnych za żucie i gryzienie, które współgrają z mięśniami pleców, szyi, głowy, a nawet brzucha i całego ciała. Kluczem jest tu zidentyfikowanie i systemowa eliminacja patologii w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego, który pozwala nam otwierać usta, mówić, gryźć itp. W tym celu wykonuje się szczegółowe badania diagnostyczne obrazujące ten staw, wykonuje się zdjęcia całej sylwetki oraz wszystkich zębów a także badanie bolesności mięśni. Nieodzownym wsparciem jest doświadczony fizjoterapeuta, który w czasie pierwszego etapu terapii z użyciem specjalnych nakładek, wspomaga fizyczne rozciąganie i relaksację spiętych mięsni. 

Realne efekty zastosowania metody EFP najlepiej zobrazować na przykładach. Obrazują one jak wiele elementów może zależeć od pozornie niewielkich i do tej pory niewłaściwie diagnozowanych zmian, leżących w kompetencjach lekarza dentysty. 

Pacjentka w wieku 35 lat, z Warszawy, od wielu lat cierpiąca na niemal codzienny ból głowy, a dodatkowo cotygodniowe migreny, które nie pozwalały jej swobodnie funkcjonować w pracy, uczestniczyć w życiu rodzinnym. Po dokładnym badaniu* okazało się, że pacjentka ma bardzo napięte mięsnie zarówno głowy, twarzy, mięsnie żucia jak również mięsnie pleców i szyi, a także asymetrię ciała. Na podstawie zebranych danych przy zastosowaniu protokołu EFP lekarz zdecydował o zmianie położenia zębów dolnych (żuchwy) względem górnych przy pomocy specjalnych nakładek wklejonych na zęby dolne na ok. 8 tygodni. Po tym czasie w celu potwierdzenia nowego fizjologicznego położenia, wykonywane zostało kolejne badanie tomograficzne. Tym razem okazało się że obraz jest idealny. Po tygodniu od noszenia nakładek bóle głowy oraz migreny ustąpiły. Po roku od zakończenia leczenia pacjentka ani razu nie miała ponownie dolegliwości, które wcześniej męczyły ją przez lata. Co ciekawe, lekarz internista badający regularnie pacjentkę leczącą się u niego na nadciśnienie, zalecił odstawienie lęków, gdyż okazało się iż problemy z podwyższonym ciśnieniem krwi całkowicie ustąpiły. 

Efektem finalnym całego leczenia zgodnie z protokołem EFP jest zdrowa jama ustna i narząd żucia, poprawa jakości życia pacjentów oraz zmniejszenie lub ustąpienie dolegliwości bólowych twarzoczaszki. 

Powyższy przypadek nie jest odosobniony. Innym jaskrawym przykładem nieprawdopodobnych wręcz efektów zastosowania EFP jest historia pacjenta, który trafił do twórcy tej metody, włoskiego profesora Camillo D’Arcangelo.
Ojciec młodego pacjenta, również dentysta, który był uczestnikiem jednej z prelekcji prof. D’Arcangelo, zgłosił się do niego na wizytę z synem, który cierpiał na uciążliwe bóle głowy. W jego przypadku miało to destrukcyjny wpływ na prawidłowy rozwój nastolatka. Chłopak przestał się uczyć, nie udzielał się towarzysko, nie wychodził z domu. Jego życie zaczęło się dramatycznie cofać. Zdiagnozowany problem, okazał się podobny jak u wyżej opisanej pacjentki, jednak objawy były jeszcze mocniej nasilone, a ich konsekwencje bardziej odczuwalne dla całej rodziny. Narastające napięcie mięsni jak i nieprawidłowości w stawach skroniowo-żuchwowych sprawiały, 

że życie nastolatka przerodziło się w koszmar. Profesor po niełatwym leczeniu z zastosowaniem nakładek, relaksacją mięśni i odbudową prawidłowej struktury zębów pomógł młodemu człowiekowi wrócić do rzeczywistości i normalnego funkcjonowania. 

Ostatni przykład to inny młody mężczyzna (lat 24) uskarżający się przez kilka miesięcy na nagłe, uciążliwe bóle brzucha. Wstępnie zdiagnozowany na zapalenie wyrostka, przyjmował szereg nie przynoszących efektu terapii antybiotykowych. Zgłosił się do dentysty z myślą o leczeniu ortodontycznym. Podczas badania, dr Joanna Chodorowska, która jako pierwsza w Polsce stosuje w codziennej praktyce metodę EFP, korzystając z konsultacji z prof. D’Arcangelo, stwierdziła u pacjenta dużą asymetrię ciała oraz bolesność mięśni. Po dodatkowej konsultacji z fizjoterapeutką okazało się, iż mięsień w prawym nadbrzuszu, który jest łańcuchowo połączony ze stawem i mięśniami żucia po tej samej stronie, jest nienaturalnie napięty. W trakcie badania pacjent określił odczuwany ból jako dokładnie taki sam, z jakimi boryka się w trakcie niezidentyfikowanych wcześniej napadów bólu. Diagnoza zgodna z protokołem EFP i w tym przypadku odniosła nadspodziewane efekty. Pacjent jest obecnie w trakcie terapii przy pomocy nakładek, a dokuczliwe bóle ustąpiły już całkowicie. 

Oczywiście nie wszystkie dolegliwości można wyjaśnić za pomocą niewłaściwie funkcjonującego stawu żuchwowego, niemniej jednak zastosowanie metody EFP jest rewolucją w podejściu do pacjenta stomatologicznego, skupia się bowiem na czynnikach nigdy wcześniej nie branych pod uwagę. Temat ten jest zupełną nowością w Polsce i na świecie, stanowić będzie jednak dynamiczny trend w rozwoju nowoczesnej stomatologii. Leczenie, oprócz ustawienia optymalnej dla danego pacjenta wysokości zgryzu i długości zębów, prowadzone jest przy pomocy materiału Enamel, którego ścieralność jest identyczna z parametrami ścieralności naturalnych zębów człowieka. Odbudowa startych i uszkodzonych zębów za pomocą licówek, odbywa się przy minimalnej ingerencji w zdrowe zęby pacjenta (bez ich szlifowania). Całość składa się na prawidłowe połączenie trzech elementów – Estetyki, Funkcji i Postury. 

* Podczas badania pacjentki wykonano ocenę starcia i zniszczenia zębów (zęby bardzo mocno starte, krótkie, z dużymi przerwami), badanie i ocenę bolesności i napięcia mięśni, które łączą się bezpośrednio ze stawem skroniowo-żuchwowym, badanie ciała pacjentki ze szczególnym uwzględnieniem asymetrii i przykurczy w obrębie szyi, pleców i miednicy oraz ocena tomografii obydwu stawów skroniowo-żuchwowych, oceniając ich prawidłowe ułożenie. 

https://pl.prepedia.org/wiki/Protok%C3%B3%C5%82_EFP 

Grupa badana; kobiety i mężczyźni wiek 24-65 lat, badanie na grupie 234 osób w latach 2016-2022

Kwalifikacja pacjentów do leczenia EFP odbywa się na podstawie szeregu badań, zapoczątkowanych ankieta dedykowaną metodzie-załączniki nr 1.

Wywiad lekarski obejmuje:

• Ogólny stan zdrowia i powiązania chorób ogólnych z narządem żucia, przebyte zabiegi, nawyki żywieniowe i dietę, przebyte operacje, przyjmowane  na stałe leki i suplementy diety, przebyte leczenia stomatologiczne a w tym: leczenia protetyczne, ortodontyczne, okluzyjne, chirurgiczne, periodontologiczne, estetyczne w tym wybielanie zębów, logopedyczne

• Obecne nawyki higieniczne, techniki mycia zębów, częstość odwiedzania gabinetu higieny i regularność kontrolnych wizyt stomatologicznych

• Występujące dolegliwości bólowe w obrębie narządu żucia, szyi, pleców, przebieg i czas ich trwania, rodzaj bólu, charakter bólu- wywołany  czy spontaniczny (załączyć ankietę) załącznik nr 1, zgrzytanie zębam, zaciskanie zębów, szczękościsk, przeskakiwania, trzaski i blokady w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych

Badanie kliniczne – wewnątrzustne i zewnątrzustne oceniające:

• Stan dziąseł i przyzębia, obecność patologicznych kieszonek dziąsłowych (pomiar w mm)

• Starcie zębów- patologiczne, związane z wiekiem

• Obecność ubytków próchnicowych pierwotnych i wtórnych, ostrych i przewlekłych, ocena głębokości próchnicy

• Stan higieny jamy ustnej

• Zaburzenia wydzielania śliny

• Ocena ruchomości języka i przyczepu wędzidełka języka

• Występowanie braków zębowych (pojedyncze, skrzydłowe, bezzębie)

• Demineralizacje w obrębie szkliwa i zębiny

• Zaburzenia budowy szkliwa i zębiny

• Obecność wypełnień 

• Szczelność i anatomię obecnych wypełnień

• Ubytki pochodzenia niepróchnicowego: erozja, atrycja, abrazja

• Obecność recesje dziąsłowe i ich zasięg

• Wady zgryzu- zgryz krzyżowy, przewieszony, tyłozgryz, przodozgryz

• Odbudowy protetyczne, ich zasięg, szczelność i wysokość

• Zgryzowe węzły urazowe

• Rotacje i przemieszczenia zębów

• Występowanie efektu Godona

• Zęby po urazach (klasa Elisa I-V)

• Analizę ruchów funkcyjnych

• Ocena prowadzeń siecznych i kłowych

• Ocena VDO-wymiaru pionowego zwarcia

• Występowanie chippingów na brzegach siecznych i guzkach zębowych

• Obecność zębów dodatkowych i nadliczbowych

• Ocena błony śluzowej, w tym obecność przygryzień w linii zgryzowej

• Ocena czerwienia wargowej

• Ocena płaszczyzn zgryzowych

• Ocena toru przywodzenia i odwodzenia żuchwy

• Ocena symetrii i kształtu łuku zębowego dolnego i górnego

• Obecność pęknięć w szkliwie i zębinie

• Występowanie parafunkcji

• Występowanie zgryzowych węzłów urazowych i przedwczesnych kontaktów zębowych przy ruchach bocznych i doprzednich

• Nadwrażliwość szkliwa i zębiny

• Występowanie wad wymowy

• Ocena symetrii twarzy

• Ocena dysfunkcji w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych

• Palpacja stawów skroniowo-żuchwowych zewnątrz i wewnątrzuszna (skala)
• Palpacja mięśni posturalnych i mięśni żucia wewnątrzustna i zewnątrzustna (skala)

• Testy posturalne (skala)

Metodologia palpacji:

Konieczne będzie tu rozwinięcie pojęć palpacja stawów skroniowo-żuchwowych zewnątrz i wewnątrzuszna , palpacja mięśni posturalnych i mięśni żucia wewnątrzustna i zewnątrzustna oraz testy posturalne.

Ten etap badania klinicznego ma wstępnie zróżnicować, czy pacjent który zgłosił się na leczenia ma problem zgryzowy, mięśniowy, stawowy czy występuje połączenie tych elementów. To rozróżnienie pozwala postawić diagnozę i zaplanować dalsze leczenie stomatologiczne.

Badanie palpacyjne rozpoczyna się od palpacji mięśni żucia. Pacjent badany jest w pozycji leżącej, w swobodnym ułożeniu, z kończynami prosto ułożonymi. Badanie opiera się ono o pięciostopniowa, subiektywną  dla danego pacjenta a przez to powtarzalną skale (1-5) od uczucia ucisku (1) po dolegliwości bólowe o różnym natężeniu (max. 5).Pacjent w przebiegu badania kolejnych mięśni informuje o swoich odczuciach i „nazywa” je w skali 1-5. Badanie w zależności od mięśnia wykonywane jest jedno lub obustronnie. Wyniki badania są zapisywane w ankiecie (załącznik nr 1). Palpacja wykonywana jest z tym samym naciskiem w obrębie badanych mięśni, oprócz oceny występowanie dolegliwości bólowych w trakcie palpacji, ocenie podlega napięcie i obrzęk mięśnia.

Badane mięśni to: 

• Mięsień żwacz ( musculus masster ) – wewnątrz i zewnątrzustnie
• Mięsień skroniowy ( musculus temporalis ) – zewnątrzustnie
• Mięsień skrzydłowy boczny ( musculus lateral pterygoid ) – wewnątrzustnie
• Mięsień skrzydłowy przyśrodkowy ( musculus medial pterygoid ) – wewnątrzustnie
• Mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy ( musculus sternocleiodomastoideus ) – zewnątrzustnie
• Mięsień czworoboczny ( musculus trapezius ) – zewnątrzustnie
• Mięsień dźwigacz łopatki ( musculus levator scapule ) – zewnątrzustnie

Pojawienie się w czasie badania dolegliwości bólowych w skali, na poziomie 3 i powyżej świadczy o wzmożonym napięciu badanego mięśnia a co za tym idzie nieprawidłowej jego pracy i dysfunkcji, która bezpośrednio wpływa na stan zębów i struktur powiązanych. Wzmożone napięcie mięśni żucia a wiec nieprawidłowa ich praca może mieć wpływ na stawy skroniowo-żuchwowe i posturę pacjenta. Mięsień skrzydłowy boczny i mięsień żwacz są bezpośrednio połączone anatomicznie z krążkiem stawowym stawy skroniowo-żuchwowego. Stąd w kolejnym etapie badanie palpacyjne obejmuje stawy skroniowo-żuchwowe.

Obustronne badanie palpacyjne stawów skroniowo-żuchwowych zewnątrzustne w pozycji leżącej polega na ułożenie palców wskazujących w punkcie tragus, tak aby wyczuwalne były wyrostki kłykciowe głów żuchwy. Pacjent wykonuje w tym czasie kilkukrotnie ruchy maksymalnego rozwarcia odwiedzenia i przywodzenia żuchwy. Oceniana jest w tych ruchach mobilność w stawach, pomiar maksymalnego rozwarcia (do oceny w mm), tor ruchów (prosty, esowaty, zbaczanie – jeśli występuje to w którą stronę, występowanie bólu (skala 1-5),trzasków, przeskakiwania , blokowania się struktur stawowych podczas palpacji. Badaniu podlegają krążki stawowe-symetria ruchów i wyczuwalność.

Pojawienie się bólu, odgłosów, asymetrii, ograniczeń w ruchomości stawów przy jednoczesnych zaburzeniach napięcia mięśni żucia mogą świadczyć o dysfunkcji w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.

Palpacja zarówno stawów skroniowo-żuchwowych jak i mięśni żucia służą do postawienia diagnozy ale także do monitorowania postępów leczenia  jak i jego powodzenia długofalowego.

Aby ocenić przebieg podjętego dalej leczenia jako testy dodatkowe wykonywane są testy posturalne. Są to testy wykony przez fizjoterapeutów.

Obejmują ocenę symetrii pleców, ramion i łopatek, kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym, mostka oraz miednicy.

Pacjent badany jest w pozycji stojącej, z wyeksponowaną klatką piersiową , szyja oraz plecami, stoi bez obuwia. Lekarz badający ocenia symetrie ciała i struktur anatomicznych ( dodatkowa dokumentacja foto), prosi pacjenta o wykonanie skłonów z zatrzymaniem oceniając ewentualne asymetrie ciała. Sprawdza zakres ruchmości szyi pacjenta, poprzez polecenie wykonanaia rotacji w zatrzyjmaniu i oceny zakresu ruchów na boki-dokumtacja fotograficzna , do porówania w trakcie leczenia. Często wystpuje korelacja pomiędzy wzmożonym napięciem jednstronnym mięsni zucia, asymetria w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych a asymetria w obrebie postury stad połaczenie tych trzech grup badań, do postawienia diagnizy i monitorowania przebiegu leczenia.

Dodoatkowym lelemtem diagnistycznym jest dokumtacja foto wewatrz zewnatzr usnta ,postura

(porownywanie etapow leczenia, komunikacja z pacjentme o leczeniu)

Dla potiwerdzenia wstepnie posgtawionje diagnizy przez lekarza konieczne jest wykonani przez pacjent obiektywnej powtarzalnej diagnostyki radiologicznej w obreębie nantomicznych struktur zebowych jak i stawow skroniowo-zuchwowowych. Wykorzystywne jest tu badanie pantomograficzne, tomografoa stozkowa i reonanas magnetyczny.

Badanie te maja na celu:

Rozpoznanie ukrytych stanow zapalychw obrebie tjanke miekkich i kosci

Diagnostyke prichnicy, ocene dotyczasowych wypelnien,odbudow pritetycznych,leczen endodontycznych, (pantomogram ,puntkowe zdjeica rtg, tomografia stozkowa); ocene struktor stawowych, krazka, struktoy=u kostnych, wiezadel (MRI ,cbct)

Na podsatwie ww. Badan , oceny, wywaidy i testow kliniczncyh stawiana jest diagnoza i kwalifikacja p0achetna do leczenia efp.\Leczenie Efp moze obejmowac:

• Usuwanie wezlow urazowych poprzez enamelopalstyke, ekwilibracje (przy zaburzeniach scisle zebowych)
• Deprogramacje zuchwy w 3 wymiarach i leczenie ortodontyczne  (plus inni speckalisci-perio-higiena)
• Deprogramacja zychwu-leczenie protetyczne (plus spece)
• Deporgraacja-leczenia orto-ptoetyczne plus specjalisci w tym technik
• 11casy

Leczenie podejcsciem EFp jest leczeniem zawsze kompleksowycm i czescto wielospecjaliostycznym, wymagajacym innowacyjncyh s0erztow,materilaow i rozwiazan. Zaanagazowany do leczenia jest lekarz specajlizujacy sie w stomatologii zachowawczej,proetetyce, periodontologii, ortodoncji atakze osteopata i higienistka stomatologiczna.

Zewnaetrznie pacjenci referowanie sa na diagnostyke RTG-CBCT,MRI